سلام

سلام از اسمای خداوند است وسلام درشروع یعنی همان بسم الله الرحمن الرحیم .

بی مقدمه

مدتی تصور من این بود که مدیر فروش چند مجموعه و مشاور و مدرس فروش چندین مجموعه هستم اما عزیزی این تصویر من را کاملا شکست.

البته آدمهای زیادی سعی در شکستن آن داشتند و سنگ پرانی ها و مزه پرانی های زیادی کرده بودند.آدمهایی از قبیله عادی های جامعه که یکی از بزرگترین دلایل سخیفشان این بود که من مدرک دهن پرکن دانشگاهی نداشتم. از دید این قبیله تو برای موفقیت و موجودیت پیدا کردن بین مردم باید حداقل مدرک فوق لیسانس را داشته باشی. میخواهی در هر زمینه مدرس و صاحب نظر درحد جهانی شوی کافیست فقط یک مدرک فوق لیسانس به بالا داشته باشی . ولو فوق لیسانس رشته نمک شناسی از دانشگاه ... واحد کیان آباد سفلی.

اما عزیزی تصویر من را شکست و فقط او لیاقت دارد که آنرا بشکند نه قبیله ی عادی ها.ولو تعدادشان نسبت 10000 به 1 را داشته باشند.

چند جلد کتابی که خوانده ام به من یاد داده که با شرف ترین و قدسی ترین آدمها که ما اسمشان را پیامبر می نامیم را هم عده ای از همین قبیله مسخره میکردند و دیوانه مینامیدند.

آخر وقتی ابراهیم و نوح و موسی و مسیح و محمد ( صل الله علیه و آله ) را مسخره میکردند، خب کاملا طبیعی است که سینا ها، ملاصدرا ها ،مولوی ها ، اینشتین ها و ادیسون ها را هم مفتخر کنند به لقب مجنون و مسخره کنند.

اصلارفیقی که انصافا خیلی موفق بود بمن میگفت اگر تعداد زیادی از آدم عادی های جامعه دارند مسخره ات میکنند، خیلی خوشحال باش.

اما دوستی که تصویر من را شکست خود دانش آموخته دانشگاه صنعتی شریف تهران بود. البته فوق لیسانس اما خودش برای مدرکش اعتباری قائل نبود.او مینویسد موفق بودن یک ویژگی رفتاری و شخصیتی است.

همچنین او مینویسد :

(قضاوت دیگران، معیار موفقیت نیست. باید یک واقعیت را بپذیریم و آن این است که انسانهایی که در اطراف ما حضور دارند، آخرین کسانی هستند که موفقیت ما را تأیید میکنند. عموم انسانها، آموخته اند که «راه حل های متوسط و عمومی» را برای زندگی انتخاب کنند و همین راه حل ها را به دیگران نیز تجویز کنند. از نظر بسیاری از اطرافیان ما، تنها راه موفقیت، رفتن به دانشگاه است و در دانشگاه نیز فقط سه رشته تحصیلی برای موفقیت وجود دارد: پزشکی، مهندسی و حقوق! و در این رشته ها هم فقط یک سطح تحصیلی مفید است و آن هم دکتراست!)

او الان یکی از مشهورترین و ثروتمند ترین آدمهای جامعه من در حوزه مذاکره و محتواست .ثروتی نه الزاما از جنس پول.

استاد علیرضا شعبانعلی مالک سایت متمم.

بنظر شما او لیاقت داشته که تصویر من را بشکند؟

بخودم میگفتم مدیر،مدرس و مشاور فروش هستم و این سمت ها را ظاهرا هم دارم اما او این تصویر جذاب راشکست. او برای شکستن سنگ و یا مزه ای نپراند. نگاهی از جنس تحقیر بمن نکرد وحتی چپ نگاهی هم نکرد.کاری که خیلی از ظاهرا دوستان و آشنایانم کرده اند و میکنند.همان قبیله ی عادی ها.

فقط اجازه داد در معرض علمش قرار بگیرم و با دیدن اشرافش به خیلی از علوم از خودم خجالت کشیدم و تصویرم را با این کلمات کشیده ام  : دانش آموز دنیای فروش . البته برای خودش نوشته ام که خدا عاقبتم را بخیر کند.چون زمان زیادی با او آشنا نشده ام و باز ممکن است همین را هم بشکند.

یاد گرفته ام که از بهترین راه های یاد گیری نقل مطالب و دانسته هاست . نقلی از جنس کلمات دانش آموزی که ممکن است خطا کند و یا اشتباه متوجه شده باشد.

و این دانش آموز مطمئن است که تنها راه خطا نکردن،خطا کردن است.

افتخار میکنم اگرنقش استادان راهنمای من را بپذیرید و غلط های من را بیرحمانه و البته بزرگوارانه بمن نشان دهید تا شاید بستری باشد برای یاد گیری بهتر من و دیگران.

در عید مبعث ، همان تنزل وحی در قالب کلمات ،به نیت توسل به وجود نازنین آخرین پیامبر شروع به نگارش کردم وتنها دلیل جسارتم برای شروع، امید به دستگیری پیامبر رحمة للعالمین.

پی نوشت : سهمی برای خودم قائلم در شکستن توهم عادی های جامعه ام که اتفاقا درهمه جوامع بشری متاسفانه زیادند. توهم مدرک گرایی.

اما با تمام وجود ارزش قائلم برای هر آنکه جویای علم و انسانیت باشد واز جمله جامعه دانشگاهی عزیز.و من دانش را از دریچه ای غیر از دانشگاه جسته ام و البته این سلیقه ای کاملا شخصی و دانش آموزی است.