سلام
مقدمه یک : تاثیر محیط و بخصوص اطرافیان ما بقدری در زندگی ما زیاد و قطعی است که دیگر نیازی به اثبات آن نیست اما کمی در مورد آن میتوان جهت تبیین سخن گفت .از امیر المومنین علی ( علیه السام ) نقل میکنند که :
بگو دوستت کیست تا بگویم کیستی .
در زمان ما هم جیم ران که استادخیلی از استادان موفقیت مثل تریسی ، رابینزو دارن هاردی بوده میگوید :
شما میانگین پنج نفر از افرادی هستید که در روز بیشتر وقتتان را با آنها میگذرانید .
از زمان نوح و همنشینان بد آقازاده اش که هلاکت اون آقازاده رو رقم زد تا سگ اصحاب کهف و همنشینی با خوبانش و ...قصه ی دوستی خاله خرسه هم که معرف حضور هست.
مقدمه دو : مد فقط شامل لباس و رنگ نمیشود و شامل بعضی از مفاهیم هم میشود اما یادتان هست که داستان شهادت آب که دکتر شاهین فرهنگ مطرح کردمدتی خیلی مد شده بود. یک دکتر ژاپنی بنام ماسارو اموتو کتابی را بر اساس تحقیقاتش نوشت که نام این کتاب پیام آب بود و بعدها هم در ایران دانشجویی بنام حمیده ی بیطرف تحقیقات مشابهی را انجام دادو تحقیقات او توسط جشنواره خوارزمی معتبر شناخته شد .
اینها ثابت میکنند که همنشینی آب با کلمات شکل ساختار مولکولی آب را زیباتر و یا زشت تر میکند و حتما میدانید که هفتاد در صد بدن ما از آب تشکیل شده است .
تمرینی تکراری : بدلیل تکراری بودن این تمرین مطمئنم انجامش نمیدهید اما تاکید میکنم که تمرین زیر را انجام ندهید : تصویری که در زیر مینویسم تجسم نکنید . تاکید میکنم تجسم نکنید.
اسب سفیدی که در باد و در تپه های سبز میدود و بر اثر باد یالهای زیبایش موج میزنند.
تصور که نکردید؟ در واقع به محض خواندن کلمات بصورتی نا خواسته اینکار را انجام دادید و تصویری از آنچه میخواندید در ذهن خود کشیدید.بخصوص تصویر فوق را خانم ها حتما میکشند چون در مورد اسب سفید چیزهایی شنیده اند اما...
بگذریم
کلمات سحری نهفته دارند. فقط کافیست در معرض آنها قرار بگیرید .تصویری از خود در ذهن از آنها میسازیم که خاص فقط خود ماست .مثلا شما وقتی کلمه مادر را میبینید یا میشنوید تصویری در ذهن شما نقش میبندد که خاص شماست .ممکن است من مهر مادری را پر رنگ ببینم و دستهای چروکیده شده و دیگری سنگ قبری سیاه و دیگری موهایی بلند و...
کلمه همان کلمه است اما تصویر هر کس خاص خود اوست و تصاویر ما باهم فرق دارند .
مثال دیگری را مطرح میکنم . مثال قبلی تصاویری خیلی نامرتبط نمیسازد اما کلمه بعدی چاقو است .چاقو برای من تصویر یک سیب را در کنار خود دارد و برای باغبان تصویر یک شاخه قلمه زده و دیگری ممکن است شکم یک بیمار و یا حتی رگ یک بیگناه .
میبینید، ما با کلماتمان زندگی میکنیم و با آنها لحظه لحظه میگذرانیم . در واقع هر کلمه که میشنویم و یا میبینیم و یا لمس میکنیم و به ذهن ما میرسد باید تصویری پیدا کند تا آنرا بفهمیم وگرنه کلمه (تاتنسدا )هیچ تصویری در ذهن شما ندارد چون تصویر واضحی از آن نداریم.
اما اصل مطلب
لطفا بگویید تصویر کلمه ی تنبل در ذهن ما چیست و آیا فرزند من هم همان تصویر را میسازد؟
تنبل برای فرزند من ناهنجار ترین همکلاسی اوست چون تصویر دیگری سراغ نداردو یا ندیده . حالا اگر به فرزندتان بگویید تنبلی نکن ،برای لحظاتی او تصویر آن همکلاسی را با ذهن خود میکشد .شما از فعل نکن استفاده کرده اید اما ذهن ما نمیفهمد و حتما باید تصویر خودش را بسازد . وحداقل چند لحظه ذهن فرزند ما با این تصویربسیار مخرب همنشین میشود . پسر نوح که یادتان هست ؟ تازه خیلی از پدر و مادر ها به فرزند خود با عشق و علاقه میگویند پاشو تنبلم، خواب بسه دیگه .آنهم در شرایط گامای مغز ! لحظه ی بیدار شدن از خواب یا همان تاثیر پذیرترین حالت مغز !!!
از همکارم یه سوال ساده میکنم که از بازار چه خبر ؟ جواب میدن آقا افتضاح .بدتر از این نمیشه ، گَنده ، چکها همه برگشت داره میشه، تازه همه کلاهبردار شدن ، مردم خیلی بد شدن، رحم تو دل هیچکس نیس، یه مشت دزد در کنار هم داریم زندگی میکنیم ، همین غُصه هاست داره سرطان میشه ، جوونا فاسد شدن و...
واقعا در ادبیات ما کدام کلمات مدام همنشین ذهن ما شده اند ؟
به رفیقم میگم از درسها چه خبر ؟ شما فکر میکنین معمولا چه جوابی میدن ؟
مادر بزرگمم میگه ننه دارم آلزایمر میگیرم . اینجای پام درد میکنه نکنه سرطان دارم ؟ آخرشم از دست تو سکته میکنم، چرا نمیری یه جا بیمه ات کنن که من با خیال راحت بمیرم؟
به دوستی میگفتم روزی چند بار دستهات رو میشوری ؟ گفت شاید بیست بار اونم با صابون .
بهش گفتم ذهنت رو چطور ؟
باران
